Ομάδα 20 συντρόφων έφτασε σήμερα το πρωί στη Μηχανιώνα με σκοπό να κάνει μια παρέμβαση στην πλατεία του χωριού με μικροφωνική καθώς και μ' ένα κείμενο που απευθύνονταν στους Μηχανιώτες. Η απεργία των αιγύπτιων ψαράδων συνεχίζεται και αύριο, Δευτέρα, εκδικάζεται η έφεση των αφεντικών που κατατέθηκε εναντίον της τελευταίας δικαστικής απόφασης που είχε κηρύξει την απεργία νόμιμη. Φτάνοντας λοιπόν στην πλατεία είδαμε δυο πράματα: πρώτον, ότι η ζωή είναι γεμάτη από συμπτώσεις που όσο πάνε και πυκνώνουν αφού το ΠΑΜΕ είχε κανονίσει μικροφωνική και συγκέντρωση στο ίδιο μέρος, την ίδια μέρα αλλά λίγο νωρίτερα από μας και δεύτερον και πολύ πιο σημαντικό, ότι ομάδα πλοιοκτητών, "αγανακτισμένων" πολιτών και λαϊκοφασιστών (οι περισσότεροι εκ των οποίων μεγάλοι σε ηλικία) καταφέρονταν εναντίον των συγκεντρωμένων απεργών ψαράδων και των μελών του ΠΑΜΕ των οποίων ο αριθμός εκείνη την ώρα δεν ήταν μεγάλος. Φυσικά κάθε άλλη σκέψη απ' την μεριά μας εκείνη τη στιγμή πήγε περίπατο και πήραμε θέση στη μέση της πλατείας στο πλευρό των ΚΚΕδων και των ψαράδων. Υπήρξαν βρισιές, σπρωξίματα και μικροτραυματισμοί. Οι "επιτιθέμενοι" εκμεταλλεύονταν την συγκρατημένη στάση των συγκεντρωμένων, έβριζαν τους "αλήτες, τεμπέληδες και χαραμοφάηδες που ήρθαν να κάνουν άνω κάτω το χωριό" κι έσπασαν τη μικροφωνική του ΚΚΕ. Οι Νταουλτζήδες κραύγαζαν ότι απεργία δεν υπάρχει κι ότι όλοι κι όλοι οι απεργοί είναι δεκαπέντε. Το πώς γίνεται να υπάρχουν στην πλατεία εβδομήντα-ογδόντα ψαράδες των οποίων ο αριθμός αυξάνει αφού επιστρέφουν κι άλλοι από Αίγυπτο και το πώς εξηγείται η λύσσα των αφεντικών για μια απεργία που δεν υφίσταται -κι άρα δεν τους προκαλεί ζημιά- είναι άλλη ιστορία… Η στάση των ψαράδων ήταν γενικά πολύ μαζεμένη, πράμα λογικό αφού αν κάποιος πρόκειται να έχει πρόβλημα στη συνέχεια είναι αυτοί οι ίδιοι. Το μέγεθος πάντως της θρασυδειλίας των αφεντικών και των φίλων τους φάνηκε όταν έφτασε ο κύριος όγκος των ΚΚΕδων (γύρω στους 150). Υποχώρησαν προς την παραλία, αφήνοντας την πλατεία στους συγκεντρωμένους κι έτσι στήθηκε ένα σκηνικό που κράτησε ως το τέλος της ιστορίας, λίγο μετά τη μία, με τη γραμμή των μπάτσων να μας χωρίζει. Το υβρεολόγιο συνεχίστηκε απ' την πλευρά των αφεντικών και λαϊκοφασιστών με το ρεπερτόριο να κυμαίνεται απ' τα γνωστά "δε δουλέψατε ποτέ", "πόσα σας πληρώνουν;", να διανθίζεται από απειλές και να καταλήγει ελλείψει φαντασίας στον πολύ γνωστό αντικομμουνιστικό και ρατσιστικό οχετό. Το κείμενο τελικά μέσα σ' όλη αυτή την κατάσταση δε μοιράστηκε αλλά σε πρώτη φάση δόθηκε σ' ένα αριθμό αντιτύπων σε κάποιους απεργούς με προορισμό τους ντόπιους που θεωρούν πιο κοντά τους.
Μερικές επισημάνσεις: 1. Οι "υπερασπιστές" της τιμής του χωριού δε φαίνεται να κατάφεραν και πολλά. Παρά την προσπάθειά τους να μαζέψουν τους κατοίκους που θα στρέφονταν ανοιχτά εναντίον απεργών κι αλληλέγγυων αποτέλεσαν απλά ένα τσούρμο θρασύδειλων (οι περισσότεροι εκ των οποίων περασμένης ηλικίας) των οποίων η πιο επιθετική κίνηση μετά την άφιξη των "ενισχύσεων" του ΠΑΜΕ ήταν να πετάξουν δυο γιαούρτια κι αυτό παρά τις απειλές για το λιντσάρισμα όλων μας. Να τονιστεί εδώ πως ο πυρήνας των αφεντικών και των φίλων τους που ήταν στην "πρώτη γραμμή" αποτελούνταν από καμιά τριανταριά άτομα που είχαν τη βοήθεια άλλων τόσων στις πίσω γραμμές. Επαναλάμβαναν συνεχώς πως μιλάνε στ΄ όνομα του χωριού όμως θεωρούμε πως σ' ένα μέρος οχτώ χιλιάδων κατοίκων όχι μόνο δεν κατάφεραν να κατεβάσουν τον κόσμο δίπλα τους (οι απλώς περίεργοι φυσικά δεν έλειψαν) αλλά είναι και ζήτημα αν ήταν μαζί τους κι η πλειοψηφία των πλοιοκτητών.
2. Μερίδα των ίδιων των απεργών εξέφρασε την άποψη πως εδώ που φτάσαν τα πράματα (απεργία τέτοιας διάρκειας και με τον κόσμο τους σιγά σιγά να επιστρέφει) ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί ανεξάρτητα από την απόφαση του δικαστηρίου.
3. Οι ψαράδες δε φάνηκαν να φοβούνται την περίπτωση να δεχτούν προκλήσεις στο δρόμο παρά τη σημερινή ιστορία. Αυτοί είναι που θα μείνουν στο χωριό και θεωρούν πως είναι δύσκολο για τον οποιοδήποτε να τους πειράξει άμεσα αφού παρά το γενικό "μάζεμα" που τους διακρίνει υπάρχουν και κάποια όρια που βάζουν οι ίδιοι. Πέρα απ' αυτό φάνηκε όντως πως το χωριό γενικά δεν ήταν στο πλευρό αυτών που έχουν σημαντικά οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως υποστηρίζουν ανοιχτά και την απεργία.
4. Είναι σημαντική η παρουσία κόσμου αύριο (1 Μάρτη) στα δικαστήρια όπου εκδικάζεται η έφεση των αφεντικών. Υπάρχει κάλεσμα για τις 9.
Συνέλευση αλληλεγγύης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου