ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΛΟΙΟΚΤΗΤΩΝ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑ

Ομάδα 20 συντρόφων έφτασε σήμερα το πρωί στη Μηχανιώνα με σκοπό να κάνει μια παρέμβαση στην πλατεία του χωριού με μικροφωνική καθώς και μ' ένα κείμενο που απευθύνονταν στους Μηχανιώτες. Η απεργία των αιγύπτιων ψαράδων συνεχίζεται και αύριο, Δευτέρα, εκδικάζεται η έφεση των αφεντικών που κατατέθηκε εναντίον της τελευταίας δικαστικής απόφασης που είχε κηρύξει την απεργία νόμιμη. Φτάνοντας λοιπόν στην πλατεία είδαμε δυο πράματα: πρώτον, ότι η ζωή είναι γεμάτη από συμπτώσεις που όσο πάνε και πυκνώνουν αφού το ΠΑΜΕ είχε κανονίσει μικροφωνική και συγκέντρωση στο ίδιο μέρος, την ίδια μέρα αλλά λίγο νωρίτερα από μας και δεύτερον και πολύ πιο σημαντικό, ότι ομάδα πλοιοκτητών, "αγανακτισμένων" πολιτών και λαϊκοφασιστών (οι περισσότεροι εκ των οποίων μεγάλοι σε ηλικία) καταφέρονταν εναντίον των συγκεντρωμένων απεργών ψαράδων και των μελών του ΠΑΜΕ των οποίων ο αριθμός εκείνη την ώρα δεν ήταν μεγάλος. Φυσικά κάθε άλλη σκέψη απ' την μεριά μας εκείνη τη στιγμή πήγε περίπατο και πήραμε θέση στη μέση της πλατείας στο πλευρό των ΚΚΕδων και των ψαράδων. Υπήρξαν βρισιές, σπρωξίματα και μικροτραυματισμοί. Οι "επιτιθέμενοι" εκμεταλλεύονταν την συγκρατημένη στάση των συγκεντρωμένων, έβριζαν τους "αλήτες, τεμπέληδες και χαραμοφάηδες που ήρθαν να κάνουν άνω κάτω το χωριό" κι έσπασαν τη μικροφωνική του ΚΚΕ. Οι Νταουλτζήδες κραύγαζαν ότι απεργία δεν υπάρχει κι ότι όλοι κι όλοι οι απεργοί είναι δεκαπέντε. Το πώς γίνεται να υπάρχουν στην πλατεία εβδομήντα-ογδόντα ψαράδες των οποίων ο αριθμός αυξάνει αφού επιστρέφουν κι άλλοι από Αίγυπτο και το πώς εξηγείται η λύσσα των αφεντικών για μια απεργία που δεν υφίσταται -κι άρα δεν τους προκαλεί ζημιά- είναι άλλη ιστορία… Η στάση των ψαράδων ήταν γενικά πολύ μαζεμένη, πράμα λογικό αφού αν κάποιος πρόκειται να έχει πρόβλημα στη συνέχεια είναι αυτοί οι ίδιοι. Το μέγεθος πάντως της θρασυδειλίας των αφεντικών και των φίλων τους φάνηκε όταν έφτασε ο κύριος όγκος των ΚΚΕδων (γύρω στους 150). Υποχώρησαν προς την παραλία, αφήνοντας την πλατεία στους συγκεντρωμένους κι έτσι στήθηκε ένα σκηνικό που κράτησε ως το τέλος της ιστορίας, λίγο μετά τη μία, με τη γραμμή των μπάτσων να μας χωρίζει. Το υβρεολόγιο συνεχίστηκε απ' την πλευρά των αφεντικών και λαϊκοφασιστών με το ρεπερτόριο να κυμαίνεται απ' τα γνωστά "δε δουλέψατε ποτέ", "πόσα σας πληρώνουν;", να διανθίζεται από απειλές και να καταλήγει ελλείψει φαντασίας στον πολύ γνωστό αντικομμουνιστικό και ρατσιστικό οχετό. Το κείμενο τελικά μέσα σ' όλη αυτή την κατάσταση δε μοιράστηκε αλλά σε πρώτη φάση δόθηκε σ' ένα αριθμό αντιτύπων σε κάποιους απεργούς με προορισμό τους ντόπιους που θεωρούν πιο κοντά τους.

Μερικές επισημάνσεις: 1. Οι "υπερασπιστές" της τιμής του χωριού δε φαίνεται να κατάφεραν και πολλά. Παρά την προσπάθειά τους να μαζέψουν τους κατοίκους που θα στρέφονταν ανοιχτά εναντίον απεργών κι αλληλέγγυων αποτέλεσαν απλά ένα τσούρμο θρασύδειλων (οι περισσότεροι εκ των οποίων περασμένης ηλικίας) των οποίων η πιο επιθετική κίνηση μετά την άφιξη των "ενισχύσεων" του ΠΑΜΕ ήταν να πετάξουν δυο γιαούρτια κι αυτό παρά τις απειλές για το λιντσάρισμα όλων μας. Να τονιστεί εδώ πως ο πυρήνας των αφεντικών και των φίλων τους που ήταν στην "πρώτη γραμμή" αποτελούνταν από καμιά τριανταριά άτομα που είχαν τη βοήθεια άλλων τόσων στις πίσω γραμμές. Επαναλάμβαναν συνεχώς πως μιλάνε στ΄ όνομα του χωριού όμως θεωρούμε πως σ' ένα μέρος οχτώ χιλιάδων κατοίκων όχι μόνο δεν κατάφεραν να κατεβάσουν τον κόσμο δίπλα τους (οι απλώς περίεργοι φυσικά δεν έλειψαν) αλλά είναι και ζήτημα αν ήταν μαζί τους κι η πλειοψηφία των πλοιοκτητών.

2. Μερίδα των ίδιων των απεργών εξέφρασε την άποψη πως εδώ που φτάσαν τα πράματα (απεργία τέτοιας διάρκειας και με τον κόσμο τους σιγά σιγά να επιστρέφει) ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί ανεξάρτητα από την απόφαση του δικαστηρίου.

3. Οι ψαράδες δε φάνηκαν να φοβούνται την περίπτωση να δεχτούν προκλήσεις στο δρόμο παρά τη σημερινή ιστορία. Αυτοί είναι που θα μείνουν στο χωριό και θεωρούν πως είναι δύσκολο για τον οποιοδήποτε να τους πειράξει άμεσα αφού παρά το γενικό "μάζεμα" που τους διακρίνει υπάρχουν και κάποια όρια που βάζουν οι ίδιοι. Πέρα απ' αυτό φάνηκε όντως πως το χωριό γενικά δεν ήταν στο πλευρό αυτών που έχουν σημαντικά οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως υποστηρίζουν ανοιχτά και την απεργία.

4. Είναι σημαντική η παρουσία κόσμου αύριο (1 Μάρτη) στα δικαστήρια όπου εκδικάζεται η έφεση των αφεντικών. Υπάρχει κάλεσμα για τις 9.

Συνέλευση αλληλεγγύης

ΜΕ ΤΟΥΣ ΨΑΡΑΔΕΣ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ

Αναδημοσίευση από Ιό της Κυριακής (28/02/10)

Έξι βδομάδες τώρα, οι αιγύπτιοι αλιεργάτες της Νέας Μηχανιώνας απεργούν υπερασπιζόμενοι τα αυτονόητα εργασιακά δικαιώματά τους. Η αγωγή των πλοιοκτητών κρίνεται σε δεύτερο βαθμό αύριο. Η δίκη συμπίπτει με την πανευρωπαϊκή "ημέρα μεταναστών".

Αποτελεί πια κοινή διαπίστωση πως η οικονομική κρίση προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων των τελευταίων δεκαετιών προς όφελος των εργοδοτών και σε βάρος της μισθωτής εργασίας. Ανατροπή που, παρόλο το προπαγανδιστικό χρύσωμα περί «προσωρινότητας» κι «έκτακτων περιστάσεων», κανείς δεν αμφιβάλλει πως θα έχει μονιμότερα χαρακτηριστικά.


Μοναδικός δρόμος για την αποτροπή της μετατροπής της Ελλάδας σε Πολωνία ή Βουλγαρία, τη μαζική εκπτώχευση και -προοπτικά- τον αναγκαστικό εκπατρισμό εκατοντάδων χιλιάδων (τέως) εργαζομένων ως μεταναστών στις ανθεκτικότερες οικονομίες της Δύσης, συνιστά ως εκ τούτου η άμεση αντίσταση των ίδιων των μισθωτών στο μέλλον που τους επιφυλάσσει η συμμαχία των ντόπιων εργοδοτών με τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Παρά τους λεονταρισμούς των τελευταίων, είναι άλλωστε πασιφανές πως ούτε αυτοί ούτε κανείς άλλος έχουν στο κεφάλι τους οποιαδήποτε συγκεκριμένη έξοδο από την κρίση: στην απόλυτη ζούγκλα της «ελεύθερης αγοράς», το ζητούμενο είναι απλά ποιος θα την πληρώσει περισσότερο. Κι όσο τροποποιείται ο συσχετισμός δύναμης σε βάρος των μισθωτών, τόσο προφανέστερη (και δυσκολότερα ανατρέψιμη) είναι η απάντηση.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, κάθε νικηφόρος αγώνας που αποκρούει την προσπάθεια των (όποιων) εργοδοτών να επωφεληθούν από την «κρίση» για ν’ αναποδογυρίσουν τους όρους εργασίας σε βάρος των εργαζομένων, συνιστά μια πολύτιμη παρακαταθήκη για όλο τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Και κάθε αγώνας που δίνεται με την προοπτική να κερδηθεί, κι όχι απλά να «κερδηθούν» εντυπώσεις, αξίζει την αμέριστη αλληλεγγύη όσων βρίσκονται στην ίδια πλευρά της διαχωριστικής γραμμής που τέμνει τις κοινωνίες μας.

Μια απ’ αυτές τις πρώτες αναμετρήσεις της καινούριας εποχής είναι και η απεργία των αιγυπτίων αλιεργατών της Νέας Μηχανιώνας που ξεκίνησε στις 6 Ιανουαρίου, συνεχίζεται μέχρι σήμερα κι αύριο κρίνεται σε δεύτερο βαθμό η «νομιμότητά» της. Το γεγονός ότι στην πρωτοπορία των εργατικών αντιστάσεων των ημερών μας βρέθηκαν κάποιοι μετανάστες δεν θα πρέπει να ξενίζει: ακριβώς επειδή αποτελούν τον πιο αδύναμο κρίκο, ήταν από τους πρώτους που υφίστανται τις συνέπειες της εργοδοτικής επίθεσης. Οσο για τη μαχητικότητά τους, ούτε αυτή θα πρέπει να ξενίζει – τουλάχιστον όσους είναι στοιχειωδώς εξοικειωμένοι με την ιστορία αυτού του τόπου: και στην πρώτη εργοστασιακή απεργία της Μεταπολίτευσης, στις εγκαταστάσεις της National Can τον Οκτώβριο του 1974, ένα μεγάλο μέρος των απεργών ήταν ξένοι -πακιστανοί- εργάτες.

Θέλοντας να δούμε από κοντά τα πράγματα, πήγαμε στη Νέα Μηχανιώνα και μιλήσαμε με τους απεργούς αλιεργάτες. Τις σημαντικότερες όμως πληροφορίες για το ρεπορτάζ τις αντλούμε από ένα ντοκουμέντο υπεράνω κάθε αμφισβήτησης: την απόφαση 4381/2010 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης που στις 4 Φεβρουαρίου, σπάζοντας τη συνήθη πρακτική των ελληνικών δικαστηρίων, αναγνώρισε τη νομιμότητα της απεργίας τους. Καθώς η πλευρά της εργοδοσίας διεκδικούσε την κήρυξή της ως παράνομης και καταχρηστικής για λόγους που αφορούσαν το αντικείμενο της διένεξης, η δικαστική απόφαση εισέρχεται κι αυτή στην ουσία της υπόθεσης.

Η κοινότητα

Οι αιγύπτιοι αλιεργάτες που δουλεύουν στις μηχανότρατες της Νέας Μηχανιώνας υπολογίζονται σε 300 περίπου. Ηρθαν στην Ελλάδα βάσει διακρατικής συμφωνίας που έχει υπογραφεί μεταξύ Ελλάδας κι Αιγύπτου από το 1984 και διαθέτουν πράσινες κάρτες. Κατά κανόνα έρχονται στην Ελλάδα στα τέλη Αυγούστου, υπογράφοντας συμβάσεις για οκτάμηνη εργασία μεταξύ 1ης Οκτωβρίου και 31ης Μαΐου, και το καλοκαίρι επιστρέφουν στην πατρίδα και τις οικογένειές τους.

Πρόκειται για ειδικευμένο δυναμικό: η περιοχή της Νταμιάτα, στο δέλτα του Νείλου, απ’ την οποία προέρχονται, έχει πλούσια αλιευτική παράδοση και ξέρουν καλά τη δουλειά του ψαρέματος με τράτες. Η απασχόλησή τους στη Μηχανιώνα, τη δεύτερη μεγαλύτερη ιχθυόσκαλα της Ελλάδας, αφορά θέσεις εργασίας που η ντόπια κοινωνία έχει πάψει να καλύπτει.

Το αναγνωρίζει, πρώτος και καλύτερος, ο πρόεδρος των πλοιοκτητών της κωμόπολης (και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας), Δημήτρης Νταουλτζής. «Από τους 450 αλιεργάτες της Μηχανιώνας μόνο οι 150 είναι Ελληνες», εξηγεί σε περσινή συνέντευξή του. «Το παράπονό μας είναι ότι τα δικά μας παιδιά, καπετανάκια με πατεράδες που δουλεύουν χρόνια στα καΐκια, δεν έρχονται στη θάλασσα» («Τα Νέα» 23.4.09). Το ίδιο είχε επαναλάβει, δυο χρόνια νωρίτερα, και στο ΑΠΕ-ΜΠΕ (2.10.07): «Η πλειοψηφία του προσωπικού στις μηχανότρατες είναι αλλοδαποί ψαράδες, καθώς δύσκολα οι νέοι στην Ελλάδα επιθυμούν να ασχοληθούν με την επαγγελματική αλιεία, μια δουλειά σίγουρα δύσκολη, με μεγάλο χρόνο απουσίας από τον τόπο διαμονής τους».

Πρόκειται όντως για δύσκολη και σκληρή δουλειά: οι τράτες συχνά μένουν για μέρες στα ανοιχτά, καθιστώντας κάθε έννοια «οκτάωρου» και «υπερωριών» αδιανόητη. «Ολο το χειμώνα μας έρχονται συνέχεια με πνευμονία, που την αρπάζουν καθώς δουλεύουν για ατέλειωτες ώρες μέσα στα μποφόρ», αφηγείται ένας γιατρός του τοπικού νοσοκομείου. Τα εργατικά ατυχήματα κάθε άλλο παρά σπανίζουν, όπως διαπιστώνουμε μ’ ένα απλό σερφάρισμα στα ειδησεογραφικά πόρταλ του διαδικτύου: ακρωτηριασμοί και θάνατοι από εκρήξεις πολεμοφοδίων που μαζεύουν τα δίχτυα, πνιγμοί, σοβαρά εγκαύματα από «έκρηξη θερμάστρας» κ.ο.κ.

Οι ειδικές αυτές συνθήκες έχουν επιβάλει ένα ιδιότυπο σύστημα αμοιβών. Οι αλιεργάτες, διαβάζουμε στην απόφαση του Πρωτοδικείου, «εργάζονται στις μηχανότρατες της Μηχανιώνας και για την εργασία που παρέχουν αμείβονται με ιδιαίτερο καθεστώς. Ειδικότερα, όταν επιστρέψει το αλιευτικό σκάφος από το ψάρεμα, παραδίδει τα αλιεύματα στην ιχθυόσκαλα, όπου δημοπρατούνται και εισπράττεται το τίμημα. Από το συνολικό τίμημα, αφαιρείται το σύνολο των εξόδων του σκάφους, που περιλαμβάνουν την αγορά ή την επισκευή των αλιευτικών εργαλείων, τη δαπάνη των καυσίμων, την επισκευή των βλαβών του σκάφους, την αγορά τροφής κλπ. Από το ποσό που απομένει, το 50% το εισπράττει ο ιδιοκτήτης του σκάφους και το υπόλοιπο 50% μοιράζεται σε ίδα μερίδια. Από τα ίσα αυτά μερίδια, δυο μερίδια αναλογούν στον καπετάνιο του σκάφους (που συνήθως είναι και ο ιδιοκτήτης του), ενάμιση μερίδιο αναλογεί στον μηχανικό του σκάφους και από ένα μερίδιο αναλογεί σε κάθε αλιεργάτη» (σ.5).

Ο έλεγχος των εσόδων και των μεριδίων γίνεται από το «Σωματείο Αλιεργατών Νέας Μηχανιώνας», βάσει μιας «διμερούς άτυπης συμφωνίας» με το σύλλογο των εργοδοτών («Αλιευτικός Αγροτικός Συνεταιρισμός Μηχανότρατων Νέας Μηχανιώνας ‘Η Αγία Παρασκευή’»). Οπως διαβάζουμε στην απόφαση του Πρωτοδικείου, «το ΔΣ του σωματείου αυτού ορίζει την επιτροπή, που ελέγχει και διανέμει [και] τα μερίδια των ιδιοκτητών και των κυβερνητών». Μόνο που, όπως προκύπτει από το ίδιο ντοκουμέντο, «σήμερα πλέον κανένας από τους Αιγυπτίους αλιεργάτες δεν είναι μέλος του ‘Σωματείου Αλιεργατών Νέας Μηχανιώνας’» με αποτέλεσμα «να έχουν αποκλειστεί παντελώς από κάθε γνώση και στοιχείο που αποδεικνύει πόσο είναι το ποσό που δικαιούνται να λαμβάνουν». Ως εκ τούτου, «τίθεται ζήτημα αντιπροσώπευσης των συγκεκριμένων ατόμων και κατ’ επέκταση της συμμετοχής τους στη διανομή και στον έλεγχο του μερτικού».

Για να κάνουν πράξη τα παραπάνω, οι ενδιαφερόμενοι ίδρυσαν το 2006 δικό τους σωματείο, το «Σύλλογο Αιγυπτίων Αλιεργατών Νέας Μηχανιώνας». Σήμερα μετέχουν σ’ αυτό 180 αλιεργάτες, ανάμεσά τους και μερικοί Ελληνες. Το παλιό σωματείο έχει θεωρητικά 170 μέλη, απ’ τα οποία στις εκλογές του 2007 ψήφισαν 89 – κι ανάμεσά τους άνθρωποι που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το επάγγελμα: φαρμακοποιοί, συνταξιούχοι, συγγενείς πλοιοκτητών, ακόμη κι ένας ιδιοκτήτης καταστήματος με εσώρουχα. Οπως άλλωστε επισημαίνει και η δικαστική απόφαση της 4ης Φεβρουαρίου, «από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε, ούτε άλλωστε υπήρξε σχετικός ισχυρισμός, ότι το ‘Σωματείο Αλιεργατών Νέας Μηχανιώνας’ αριθμεί περισσότερα μέλη» απ’ αυτό των Αιγυπτίων, «ώστε αυτό να δικαιούται να έχει εκπροσώπους στη διανομή του μερτικού και όχι το εναγόμενο».

Η «κρίση»

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά στην πράξη; Μέχρι πριν από λίγο καιρό, παρά την απουσία ελέγχου, οι αιγύπτιοι αλιεργάτες δεν ήταν καθόλου στενοχωρημένοι με το ύψος των απολαβών τους.

«Παλιά ήταν πολύ καλά», μας λένε. «Πριν 4-5 χρόνια, κατά τους πρώτους τρεις μήνες του ψαρέματος, απ’ τον Οκτώβριο ως το Δεκέμβριο, εποχή που έχει πολλά ψάρια και μεγάλη ζήτηση, μπορούσες να βγάλεις μέσα στο τρίμηνο 7-8.000 ευρώ. Τώρα, δεν βγάζεις 2.500-3.000. Τους επόμενους μήνες το εισόδημα πέφτει, όχι μόνο γιατί τα ψάρια είναι λιγότερα αλλά και γιατί ο λογαρισμός γίνεται πιο αραιά. Κι όσο μακραίνει ο καιρός, μακραίνουν και τα χέρια».

Τα εισοδήματα άρχισαν να μειώνονται δραστικά την τελευταία τριετία, με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου: «Το μερτικό έπεσε πολύ. Στις καλές περιπτώσεις γύρω στα 900 ευρώ το μήνα, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που δίνουν 300 ή, τελευταία, και 280 ευρώ. Ενα αφεντικό έβγαλε ψάρια 26 μέρες και στο τέλος δεν έδωσε τίποτα: τσίμα τσίμα ήρθαμε, είπε».

Με δεδομένο το σύστημα των αμοιβών, η αρχική αντίδραση των αλιεργατών ήταν ν’ αυξήσουν τις προσπάθειες και να περιμένουν καλύτερες μέρες. Ωσπου διαπίστωσαν πως η «κρίση» δεν ήταν παρά το πρόσχημα για την -άτυπη αλλά δραματική- αλλαγή των εργασιακών τους σχέσεων:

«Το Νοέμβρη πιάσαμε πάρα πολλά ψάρια, όσα δεν είχαν πιαστεί εδώ και χρόνια. Οι τιμές ήταν επίσης ψηλές στην αγορά, κάποια στιγμή μάλιστα σταματήσαμε να ψαρεύουμε για ν’ ανεβούνε. Περιμέναμε λοιπόν να δούμε τι θα γίνει. Και μας έδωσαν, ξανά, το πολύ 900 ευρώ. Καταλάβαμε πως έχουν συνεννοηθεί, όλα τα καΐκια, να πληρώσουν το πολύ 900 ευρώ».

Μια άλλη αλλαγή αφορά την κατάργηση του «ντραγκ μπάι», μιας μορφής χριστουγεννιάτικου «δώρου» που έπαιρναν μέχρι πρόσφατα: «Από τις 26 ώς τις 31 Δεκεμβρίου, ό,τι πιάναμε το μοιραζόμασταν εξίσου τα μέλη του πληρώματος, αφού πρώτα αφαιρούσαμε τα έξοδα. Τώρα πιά αυτό έχει καταργηθεί».

Ενα μέρος απ’ αυτή την επιδείνωση, οι συνομιλητές μας το αποδίδουν στην αλλαγή της γενιάς των αφεντικών: «Οι παλιοί πλοιοκτήτες και καπετάνιοι ήταν άνθρωποι της θάλασσας, ήξεραν από πρώτο χέρι και τη δουλειά και τα ζόρια της. Οι καινούριοι, τα παιδιά τους, είναι συνήθως άσχετοι και περιμένουν από εμάς τα πάντα. Το καλοκαίρι, για παράδειγμα, οι παλιοί ετοίμαζαν σιγά σιγά μόνοι τους τα εργαλεία, κι εμείς δίναμε ένα γερό χέρι στην τελική ετοιμασία το Σεπτέμβριο. Τα παιδιά τους περνούν όλο το καλοκαίρι στην καφετέρια, κι εμείς τρώμε όλο το Σεπτέμβρη με σκληρή δουλειά. Απλήρωτη φυσικά, αφού δεν υπάρχει μερτικό».

Η απεργία

Η απεργία ξεκίνησε στις 6 Ιανουαρίου, αμέσως μετά τις γιορτές, με εικοσιτετράωρο αποκλεισμό του λιμανιού από τους απεργούς και δυο αιτήματα: συμμετοχή δυο εκπροσώπων του Συλλόγου στη διαδικασία υπολογισμού του «μερτικού» και καταβολή δώρου 500 ευρώ. Τη συνδικαλιστική κάλυψη των απεργών, μέχρι να γίνουν αρχαιρεσίες στο σύλλογό τους, ανέλαβε το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων του νομού.

Δυο μέρες μετά, οι εργοδότες προσέφυγαν στα δικαστήρια ζητώντας -ως συνήθως- να κηρυχθεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική. Στις 14 Ιανουαρίου το Πρωτοδικείο ικανοποίησε -ως συνήθως- το αίτημά τους. Ομως οι αλιεργάτες δεν το έβαλαν κάτω. Την ίδια μέρα προκήρυξαν νέα απεργία, απευθυνόμενη αυτή τη φορά στην Πανελλήνια Ενωση Πλοιοκτητών. Τα αφεντικά κατέφυγαν ξανά στα δικαστήρια, που στις 21 Ιανουαρίου επανέλαβαν την προηγούμενη απόφαση. Αυθημερόν, ο σύλλογος επανήλθε, απευθύνοντας την κήρυξη απεργίας στον τοπικό Συνεταιρισμό πλοιοκτητών. Ακολούθησε και τρίτη δικαστική απαγόρευση.

Ομως οι απεργοί δεν υποχώρησαν. Στις 29 Ιανουαρίου ξανακήρυξαν απεργία, επεξεργαζόμενοι ακόμη περισσότερο τα αιτήματά τους. Δίπλα στην πάγια διεκδίκηση για συμμετοχή εκπροσώπων τους στο μέτρημα των εσόδων και των αμοιβών, θέτουν τώρα και τρία ακόμη αιτήματα – προϊόντα, σε μεγάλο βαθμό, της ίδιας της κινητοποίησης και της νέας πραγματικότητας που δημιουργήθηκε από αυτή:

« * Να παραδοθούν άμεσα οι έγγραφες συμβάσεις εργασίας και οι βεβαιώσεις ασφάλισης σε όλους τους αιγυπτίους αλιεργάτες.

* Να εξασφαλιστεί ασφαλιστική κάλυψη των αλιεργατών σε περίπτωση εργατικών ατυχημάτων

* Να εξασφαλιστεί ότι στις επόμενες -μετά τη λήξη των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου- προσλήψεις αλιεργατών, θα προσλαμβάνονται κατά προτεραιότητα οι εργαζόμενοι των οποίων οι συμβάσεις έληξαν την περοηγούμενη περίοδο, στο κάθε αλιευτικό σκάφος».

Το τελευταίο αίτημα αποτελεί φυσική απόρροια της απεργίας και του (φυσιολογικού) φόβου ότι οι απεργοί έχουν μπει στη μαύρη λίστα των εργοδοτών.

Παρεμφερές είναι και το πρώτο αίτημα. «Οπως με σαφήνεια κατέθεσε ο μάρτυρας του εναγομένου σωματείου», διαβάζουμε στο κείμενο της δικαστικής απόφασης, οι εργοδότες «δεν παραδίδουν τα πρωτότυπα των συμβάσεων και τις βεβαιώσεις ασφάλισης στους αιγυπτίους αλιεργάτες, με αποτέλεσμα να μη δύναται να ανανεωθεί η άδεια διαμονής τους στη χώρα μας και να επίκειται απέλασή τους. Επομένως και αυτό το αίτημα των εναγομένων είναι νόμιμο και ουσιαστικά βάσιμο».

Οπως μας βεβαίωσαν οι απεργοί, μετά το ξέσπασμα της απεργίας ορισμένοι εργοδότες έσπευσαν να δώσουν στους αλιεργάτες κείμενα συμβάσεων που φέρονταν να λήγουν όχι στις 31 Μαΐου, όπως είχε συμφωνηθεί, αλλά στις …31 Δεκεμβρίου – στη μέση, δηλαδή, της αλιευτικής περιόδου! Ήταν μια εύσχημη απόλυση εν μέσω απεργίας, ώστε οι απεργοί ν’ αντικατασταθούν με άλλους, λιγότερο «απαιτητικούς» συναδέλφους τους.

Τα κείμενα των πρωτότυπων συμβάσεων είχαν βέβαια κατατεθεί, όπως προβλέπεται, στην υπηρεσία αλλοδαπών, στον ΟΑΕΔ και στον τοπικό ανταποκριτή του ΟΓΑ, στη Νέα Μηχανιώνα. Όπως όμως καταγγέλλουν οι απεργοί, ο τελευταίος αρνήθηκε να τους δώσει επικυρωμένα αντίγραφα.

Το τρίτο αίτημα, για ασφαλιστική κάλυψη σε περίπτωση ατυχήματος, είναι εξίσου αποκαλυπτικό για τη σταδιακή επιδείνωση των συνθηκών εργασίας στον κλάδο.

«Μέχρι το 2004», διαβάζουμε στην απόφαση, «οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες ήταν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και κατόπιν ικανοποίησης αιτήματος των πλοιοκτητών νομοθετήθηκε η μεταφορά τους σε άλλον ασφαλιστικό φορέα, στον ΟΓΑ, όπου οι ασφαλιστικές εισφορές είναι σημαντικά χαμηλότερες από αυτές του ΙΚΑ». Η σχετική ρύθμιση περιλαμβάνεται σ’ ένα από τα τελευταία νομοθετήματα της απερχόμενης κυβέρνησης Σημίτη, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές που έθεσαν το ΠΑΣΟΚ εκτός εξουσίας (Ν. 3232 της 12.2.2004).

Το αίτημα των απεργών, αναγνωρίζει το δικαστήριο, είναι ως εκ τούτου όχι μόνο «κατ’ αρχήν νόμιμο» αλλά «και ουσιαστικά βάσιμο, διότι όπως κατατέθηκε από τους μάρτυρες αμφοτέρων των μερών, το επάγγελμα του αλιεργάτη είναι κατεξοχήν επάγγελμα που ενέχει κινδύνους εργατικών ατυχημάτων και η παρούσα ασφάλιση των αλιεργατών στον ΟΓΑ παρέχει μόνο νοσοκομειακή περίθαλψη, χωρίς να προβλέπεται η δυνατότητα χορήγησης επιδόματος αδείας ή αναπηρικής σύνταξης σε περίπτωση επέλευσης εργατικού ατυχήματος».

Το δικαστήριο θεώρησε μάλιστα ιδιαίτερα αποκαλυπτική την κατάθεση του ίδιου του προέδρου των εργοδοτών, ότι «όταν συνέβη σε αλιεργάτη που απασχολούσε αυτός κάποιο εργατικό ατύχημα, αυτός του κατέβαλε χρήματα για τα προς το ζην, πέραν της νοσοκομειακής περίθαλψης που καλύφθηκε από τον ΟΓΑ. Ετσι όμως γίνεται φανερό ότι σε περίπτωση επέλευσης ατυχήματος ο κάθε αλιεργάτης δεν έχει κανένα ασφαλιστικό έρεισμα και θα εξαρτάται από την καλή θέληση του εργοδότη του».

Η αλληλεγγύη

Υπέρ των αγωνιζόμενων αλιεργατών έχουν ταχθεί, με δηλώσεις και διακηρύξεις τους, τα περισσότερα κόμματα και συλλογικότητες της Αριστεράς. Εννιά βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν στις 5 Φεβρουαρίου σχετική ερώτηση στη Βουλή. Εμπρακτα, όμως, στο πλευρό των απεργών στάθηκαν μέχρι σήμερα δυο συλλογικότητες: το συνδικαλιστικό σκέλος του ΚΚΕ (ΠΑΜΕ) κι η «Συνέλευση Αλληλεγγύης» που συγκροτήθηκε στη Θεσσαλονίκη από άτομα του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου.

Το ΠΑΜΕ προσέφερε συνδικαλιστική κάλυψη, αρχικά μέσω του Συλλόγου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Θεσσαλονίκης κι εν συνεχεία δια του γραμματέα του ΕΚΘ, Σωτήρη Ζαριανόπουλου. Οργάνωσε πορείες αλληλεγγύης στη Ν. Μηχανιώνα (10/1) και τη Θεσσαλονίκη (15/1), και στις 5 Φλεβάρη έκανε παρέμβαση στον ΟΓΑ, καταγγέλλοντας την άρνηση των υπηρεσιών του οργανισμού να δώσουν στους απεργούς επικυρωμένα αντίγραφα των συμβάσεων εργασίας τους.

Η Συνέλευση Αλληλεγγύης, απ’ την πλευρά της, οργάνωσε μια ενημερωτική εκδήλωση στο ΑΠΘ (20/1), μια διαδήλωση αλληλεγγύης (26/1) και μια συναυλία για τη συγκέντρωση βοήθειας προς τους απεργούς (29/1).

Στο πλευρό των εργοδοτών τάχθηκε, αντίθετα, η τοπική ακροδεξιά. Η ιστοσελίδα του ΛΑ.Ο.Σ. Νέας Μηχανιώνας, που ανοίγει με το εμβατήριο «περνά ο στρατός», ξιφουλκεί ανοιχτά κατά των «παράλογων αιτημάτων» των απεργών και κάνει λόγο για «Ελληνες κατοίκους που δεν έμειναν με δεμένα τα χέρια» αλλά «προσπάθησαν να ανακαταλάβουν την ιχθυόσκαλα και τη γη τους από τους ξένους εργάτες και τους κόκκινους νταβατζήδες τους».

Οι ίδιοι οι απεργοί, όταν τους ρωτήσαμε σχετικά, χαμογέλασαν: «Τις πρώτες μέρες της απεργίας, οι εργοδότες ζητήσανε την υποστήριξη των κατοίκων. Βάλανε μεγάφωνα στην κεντρική πλατεία και ζητούσαν από τον κόσμο να μας διώξει από τη Μηχανιώνα. Ο κόσμος όμως δεν πήγε μαζί τους γιατί ήξερε πως είχαν άδικο. Το χωριό κρατάει αποστάσεις, δεν πήγε ούτε με τον ένα, ούτε με τον άλλο. Κι ίσως είναι καλύτερα έτσι».

Στα δίχτυα της πρεσβείας

«Οι Αιγύπτιοι αλιείς δεν πρέπει να εμπλέκονται με οποιοδήποτε ελληνικό πολιτικό κόμμα ή όργανο που σχετίζεται με εργασιακές υποχρεώσεις και δικαιώματα».

Η απίστευτη αυτή διατύπωση αποτελεί το σημείο 6 της «συμφιλιωτικής» πρότασης που υπέβαλαν στους απεργούς, λίγο μετά την κήρυξη της απεργίας, οι εργοδότες σε συμφωνία με τον «εργατικό σύμβουλο» της αιγυπτιακής πρεσβείας στην Αθήνα.

Εξαιρετικά εύγλωττη όσον αφορά τις προσπάθειες αποκοπής των αλιεργατών της Νέας Μηχανιώνας από τον ευρύτερο περίγυρο που στηρίζει ή θα μπορούσε να στηρίξει τον αγώνα τους, αλλά και της αντίληψης που θέλει τους μετανάστες ν’ αποτελούν ένα «εφεδρικό στρατό» εργαζομένων χωρίς τα δικαιώματα και τις εγγυήσεις των «γηγενών» (ακριβώς για να μπορούν να υπονομευθούν καλύτερα αυτά τα τελευταία), η συγκεκριμένη παράγραφος δεν είναι ωστόσο το μοναδικό μαργαριτάρι που συναντάμε στη «συμφωνία – δήλωση» της πρεσβείας και των αφεντικών.

«Οι πλοιοκτήτες», διαβάζουμε χαρακτηριστικά στο σημείο 3, «θα αποστείλουν επιστολή προς τον Εργατικό Ακόλουθο [της πρεσβείας] εξηγώντας τις απόψεις τους σχετικά με ορισμένους συγκεκριμένους Αιγύπτιους αλιείς και τα προβλήματα που αυτοί δημιούργησαν».

Το χωρίο έρχεται αμέσως μετά την «υπόσχεση» των εργοδοτών «να μην απολύσουν κανέναν από τους Αιγύπτιους αλιείς εξαιτίας του τωρινού προβλήματος». Συνιστά δε μια ελάχιστα συγκαλυμμένη απειλή ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μέσω του (γνωστού για τις επιδόσεις του στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων) αιγυπτιακού κράτους. «Κάποιοι από τους απεργούς», μας εξηγεί ένα μέλος της Συνέλευσης Αλληλεγγύης, «μας εκμυστηρεύονταν κατ’ ιδίαν: αν πάμε φυλακή στην Ελλάδα, τα πράγματα δεν θα είναι βέβαια καλά. Αν όμως μας φυλακίσουν στην Αίγυπτο, μόλις γυρίσουμε πίσω, τότε χαθήκαμε».

Οι πρωτεργάτες της απεργίας και τα στελέχη του συλλόγου θεωρούν αυτούς τους φόβους άκρως υπερβολικούς. Δεν συμβαίνει ωστόσο το ίδιο με τους αλιεργάτες εκείνους που έχουν μικρότερη -ή και μηδενική- επαφή με την ελληνική κοινωνία, τους μηχανισμούς και τους κανόνες ενός δημοκρατικού κράτους.

Υπάρχει άλλωστε και το άρθρο 8 του σχεδίου, που αναθέτει στην πρεσβεία έναν αμφιλεγόμενο ρόλο στην πειθάρχηση των μεταναστών: «Οι πλοιοκτήτες μπορούν να ενημερώσουν τον Ακόλουθο της Πρεσβείας της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου σε περίπτωση οποιασδήποτε ανάρμοστης συμπεριφοράς ή οποιωνδήποτε ενεργειών που σχετίζονται με τις υποχρεώσεις των Αιγυπτίων αλιέων και οι πλοιοκτήτες έχουν το δικαίωμα να ξεκινήσουν όλες τις νομικές διατυπώσεις για την απόλυση των Αιγυπτίων αλιέων. Σε περίπτωση που οι πλοιοκτήτες έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα με οποιονδήποτε Αιγύπτιο αλιέα, μπορούν να ενημερώσουν τον Εργατικό Ακόλουθο της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου για να προσπαθήσουν να το λύσουν».

Η αιγυπτιακή πρεσβεία καλείται, δηλαδή, να βάλει στη θέση τους όσους ψαράδες δείχνουν (κατά τα αφεντικά) «ανάρμοστη» συμπεριφορά. Πουθενά στο κείμενο δεν υπάρχει, αντίθετα, κάποια πρόβλεψη για μεσολάβησή της υπέρ των υπηκόων της, αν αυτός που δείχνει «ανάρμοστη συμπεριφορά» είναι ο έλληνας εργοδότης.

Την εικόνα ολοκληρώνει το άρθρο 7 της πρότασης: «Κάθε φορά που οι πλοιοκτήτες χρειάζονται Αιγύπτιους αλιείς να γίνουν μέλος [sic] του πληρώματος, οι πλοιοκτήτες μπορούν να ζητήσουν είτε από το Σωματείο Αλιεργατών στη Ν. Μηχανιώνα, είτε μέσω του εκπροσώπου του Εργατικού Ακολούθου της Πρεσβείας της Αιγύπτου, να προχωρήσει σε αυτές τις προσλήψεις».

Δίπλα στο αμφισβητούμενο από τους απεργούς σωματείο, που εκτός από μεσολαβητής στις αμοιβές αναγνωρίζεται πλέον και σαν ρυθμιστής των προσλήψεων, εμφανίζεται τώρα στον ίδιο ρόλο και κάποιος «εκπρόσωπος» της πρεσβείας στην περιοχή. Αγνοούμε πλήρως αν έχει κάποια σχέση με τον (καλά δικτυωμένο στη χώρα μας) συμπατριώτη τους, που κάποιοι από τους απεργούς μας αφηγήθηκαν πως εισπράττει απ’ αυτούς 1.000 ευρώ το κεφάλι για να τους βάλει στη λίστα των «προσκαλούμενων» αλιεργατών.

Συνταγμένη σε τρεις γλώσσες (ελληνικά – αγγλικά – αραβικά), η παραπάνω «συμφωνία – δήλωση» φέρει τη σφραγίδα του «συνεταιρισμού» των εργοδοτών, τα ονόματα των μελών του ΔΣ (γραμμένα από το ίδιο χέρι) χωρίς υπογραφές, και την υπογραφή του «εργατικού συμβούλου» της αιγυπτιακής πρεσβείας. Την υπέγραψαν και πέντε από τους απεργούς, αλλά όχι το συνδικάτο. Η φάκα είχε στηθεί, όμως τα ποντίκια αποδείχθηκαν πιο υποψιασμένα απ’ ό,τι αναμενόταν.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών
εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού.
Λόντου 6, 106-81, Αθήνα.

ΨΗΦΙΣΜΑ Δ.Σ.

Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού εκφράζει την αμέριστη συμπαράστασή του στον αγώνα των αιγύπτιων αλιεργατών της Μηχανιώνας.

Ο αγώνας των μεταναστών εργατών για καλύτερους μισθούς και συνθήκες εργασίας και διαβίωσης δε μπορεί παρά να μας βρίσκει αλληλέγγυους, ειδικά στις δύσκολες συνθήκες στις οποίες πραγματοποιείται.

Στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύουμε και κατά την οποία η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα εντείνεται, μοναδική μας απάντηση πρέπει να είναι το δυνάμωμα της ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΑΛΙΕΡΓΑΤΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Αθήνα, 10/2/2010

Η πρόεδρος: Ελευθερία Βαρελάκη
Η γεν. γραμματέας: Ελένη Παπαγιαννοπούλου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΛΙΕΡΓΑΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ

Η απεργία συνεχίζεται

Στην απεργία των αιγύπτιων ψαράδων της Μηχανιώνας μπορεί ο καθένας να δει διαφορετικά πράματα: κάποιος ένα ταξικό αγώνα, άλλος ένα αγώνα μεταναστών έστω και μετακλητών, ένας τρίτος την τοπική κοινωνία του χωριού και κάποιος άλλος μερικά απ' τα παρελκόμενα του αγώνα, δηλαδή τη ρατσιστική αντιμετώπιση και τη δράση των ντόπιων φασιστών. Όμως πέρα απ' την αφετηρία που ξεκινά ο καθένας μας κληθήκαμε ν' απαντήσουμε, έστω και καθυστερημένα, στο αν θα σταθούμε δίπλα τους κι αν η απάντηση ήταν ναι με ποιους τρόπους θα μπορούσε να πάρει υλική υπόσταση η αλληλεγγύη μας. Επίσης στο αν η εμπλοκή κι η στήριξη του ΠΑΜΕ στον αγώνα θα μας άφηνε χώρο να επικοινωνήσουμε με τους απεργούς ψαράδες (μια που υπήρχε πάντα η πιθανότητα αυτοί να μας απέρριπταν εξ' αρχής) όπως και σε ποιο βαθμό "ελέγχονταν" η απεργία ή πολύ περισσότερο αποτελούσε μαριονέτα του συνδικαλιστικού μηχανισμού του ΚΚΕ. Σύντομα αντιληφθήκαμε πως το κίνητρο της απεργίας είχε όνομα κι αυτό δεν αποτελούνταν από κάποια αρχικά αλλά εμφανίζονταν ολοκάθαρα μπροστά μας: ήταν η ανάγκη. Αντιληφθήκαμε επίσης πως οι αγράμματοι ως επί το πλείστον -σύμφωνα με τα δικά τους λόγια- ψαράδες απ' τη Νταμιάτα και τα περίχωρά της αποτελούν μια κλειστή μεν κοινωνία λόγω της φύσης της δουλειάς τους που σε καμιά όμως περίπτωση δεν αποτελεί κανενός είδους γκέτο.

Αν η δράση μας μέχρι στιγμής διακρίνεται από ένα και μόνο θετικό και σοβαρό στοιχείο αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ξεκινήσαμε την ιστορία στη βάση της άμεσης επαφής με τους ψαράδες, κάτι που όπως έχει αποδειχτεί δεν αποτέλεσε και τόσο αυτονόητο στοιχείο για τέτοιου είδους παρεμβάσεις στο παρελθόν. Το ίδιο λοιπόν βράδυ που καλέστηκε η πρώτη ενημερωτική κουβέντα φύγαμε για το χωριό κι αρχίσαμε τις πρώτες συζητήσεις με τους ψαράδες στην πλατεία προσπαθώντας να πάρουμε μια πρώτη "μυρωδιά" απ' την όλη ιστορία. Αυτή η διαδικασία όμως είχε να σπάσει ένα σωρό υπαρκτά εμπόδια και να ξεπεράσει εκατό σκοπέλους. Και κυρίως έπρεπε να γίνει τόσο γρήγορα ώστε να προλάβουμε το χρόνο και τόσο αργά ώστε να δημιουργεί μια ελάχιστη βάση συνεννόησης. Πρόβλημα στη γλώσσα (γιατί το να τη μιλά κάποιος λειψά προκαλεί μερικές φορές χειρότερη σύγχυση απ' το να μη τη γνωρίζει καθόλου), καχυποψία που καλλιεργήθηκε στη συνέχεια από "εργολάβους", τηλεφωνικές επικοινωνίες που και πάλι λόγω γλώσσας ενέτειναν το μπέρδεμα, έλλειψη εμπιστοσύνης αρχικά που είναι κάτι απόλυτα φυσικό, η απόσταση που χωρίζει την πόλη απ' το χωριό καθώς και τ' ότι ούτε κανείς από μας δε μένει στη Μηχανιώνα και πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά επαγγελματική σχέση με την ιχθυόσκαλα… Όλ' αυτά έπρεπε να λυθούν άμεσα ώστε να μας επιτρέψουν το μίνιμουμ της συνεννόησης και του συντονισμού και τώρα πια πάνω σ' αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι περπατήσαμε μισό βήμα. Μισό μεν αλλά αρκετά στέρεο για να μπορούμε να πιάνουμε τα μηνύματα, να "σπάμε" τους κώδικες και να χτίσουμε μια επικοινωνία που βασίζεται σ' ένα βαθμό στο σεβασμό και στη στοιχειώδη έστω εκτίμηση της μιας πλευράς προς την άλλη. Καταθέτοντας ο καθένας μας ότι είχε, έγινε εφικτό το να συναντηθούν δυο κόσμοι που ως τώρα ήταν τελείως "ξένοι". Ας μη βιαστεί οποιοσδήποτε να κάνει κριτική από μακριά αν προηγουμένως δεν έχει εμπλακεί σε μια τόσο επίπονη διαδικασία και δε διαθέτει εμπειρία από προηγούμενη επαφή μ' ανθρώπους σαν κι αυτούς που βιώνουν την παρούσα κατάσταση.

Οι ψαράδες κουβαλάνε ότι κι εμείς: την αξιοπρέπειά τους και τα κουσούρια τους. Όσον αφορά τα δεύτερα, άλλα αποτελούν κοινό γνώρισμα κι άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθένα. Αναφερόμαστε σ' ανθρώπους που δεν έχουν ανάλογες εμπειρίες αγώνα στο παρελθόν παρά μόνο σπρώχνονται σ' αυτόν απ΄ την γνώση της δικιάς τους πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας που τους οδήγησε στο να στήσουν σωματεία κι απεργίες εν μέσω τεράστιων πιέσεων κι αξεπέραστων δυσκολιών. Στο λίγο χρόνο που τους περίσσευε απ' τη δύσκολη δουλειά κατάφεραν να κινήσουν ομαδικές διαδικασίες και να πιαστούν απ' το χέρι που τους προτάθηκε πρώτο -και καλά έκαναν! Έχουν τις ταχτικές τους για να αποσπάσουν έστω μέρος των διεκδικήσεών τους που πολλές φορές μπορεί και να φανούν αναποτελεσματικές. Μπορεί να επέδειξαν και να το ξανακάνουν, αφέλεια, φόβο και μεγαλοστομία. Μπορεί ν' αποδυναμώθηκαν κι αριθμητικά αφού κάποιοι προτίμησαν -κι είναι κατανοητό- να φύγουν για την πατρίδα τους περιμένοντας τις εξελίξεις. Μπορεί να έδωσαν υπερβολική πίστη σε θεσμούς για τους οποίους δεν έχουν πιθανώς ξεκάθαρη αντίληψη ή να ένοιωσαν το φόβο που προκαλείται από πλήθος απειλών, εκβιασμών και πιέσεων από υπουργεία, δικαστήρια, πρεσβείες αλλά και τη μη γνώση της ελληνικής πραγματικότητας. Μπορεί τέλος πολλές φορές ο ενθουσιασμός να διαδέχεται την απελπισία ή και το αντίστροφο. Μιλάμε όμως για ανθρώπους και μάλιστα για ανθρώπους που μάχονται μέσα σ' ένα εχθρικό περιβάλλον, δίνοντας μάχες, πηγαίνοντας μπροστά και πίσω και κυρίως για ανθρώπους που μας έχουν δείξει πως είναι ανοιχτοί -έστω και με τον τρόπο τους- στο να μας ακούσουν. Και το κυριότερο μιλάμε για ανθρώπους που τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, συνεχίζουν τον αγώνα μ' όλα τα προβλήματα και τις αντιφάσεις που αυτός εμπεριέχει (αναθαρρημένοι μάλιστα από την απόρριψη της αγωγής των αφεντικών για να κηρυχτεί παράνομη η τέταρτη απεργία) κι είναι μπροστά στη λήψη αποφάσεων για τη συνέχιση και τη μορφή της πάλης τους αναλαμβάνοντας και τις αντίστοιχες ευθύνες γι' αυτό.

Είμαστε υποχρεωμένοι σαν συνέλευση αλληλεγγύης να δώσουμε το παρόν κείμενο στη δημοσιότητα τώρα που η απεργία βρίσκεται σ' εξέλιξη και μάλιστα σ' ένα κρίσιμο σημείο για το πώς θα συνεχίσει. Παράλληλα με το στοίχημα του απεργιακού αγώνα υπάρχει κι ένα ακόμα που μας αφορά εξίσου: η διαχείρισης της ενημέρωσης σαν όπλο και το χρέος που αισθανόμαστε στον κόσμο που στέκεται αλληλέγγυος μακριά απ' το επίκεντρο του αγώνα. Οι αναβολές κάποιων δράσεων κι οι τυχόν αλλαγές που προέκυψαν ή θα προκύψουν πάνω στον προσανατολισμό των κινήσεων αλληλεγγύης δεν οφείλονται σε τίποτα άλλο παρά μόνο στην ίδια τη διαμόρφωση της πραγματικότητας, μ' άλλα λόγια στις διαθέσεις των ίδιων των απεργών και στις δικές μας εκτιμήσεις για την πραγματικότητα αυτή . Ούτε στείρα πολιτική πρόκειται να κάνουμε , ούτε θα διαχειριστούμε εν κρυπτώ πληροφορίες στο όνομα οποιουδήποτε ταχτικισμού. Είναι ξεκάθαρο πως τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην υπόθεση τον έχουν οι ίδιοι οι ψαράδες κι αυτοί είναι που θ' αποφασίσουν τη μοίρα τους. Σ΄ ότι όμως αφορά εμάς κάνουμε ξεκάθαρο πως όσο ο αγώνας συνεχίζεται απ' αυτούς -όποια μορφή κι αν πάρει- στη βάση της αξιοπρέπειας και της αποφασιστικότητας θα είμαστε δίπλα ή κι ανάμεσά τους κι αν για οποιοδήποτε λόγο αντιληφθούμε πως αυτός εκφυλίζεται χάριν μικροκομματικών παιχνιδιών ή στερείται της κοινωνικής του βάσης καταντώντας άθυρμα στα χέρια οποιουδήποτε θα είμαστε οι πρώτοι που κινηθούμε πάνω στη βάση της ζωντανής πραγματικότητας και της αλήθειας. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρόκειται να μείνουμε απλοί παρατηρητές πετώντας τις σχέσεις που μέχρι τώρα χτίσαμε με τους απεργούς κι είμαστε αποφασισμένοι ως το τέλος να πατήσουμε σ' αυτές για να τους ακούσουμε πραγματικά και να μας ακούσουν κι αυτοί. Να τους υποκαταστήσουμε ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε κι επειδή έτσι έχουν τα πράματα, Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ. Τέλος, για άλλη μια φορά είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε την άμεση ανάγκη για την οικονομική στήριξη των απεργών ως ελάχιστο όρο για την προοπτική του συνεχιζόμενου αγώνα.

-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ

Συνέλευση Αλληλεγγύης

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Για τον αγώνα των αιγυπτίων αλιεργατών στη Μηχανιώνα

Το χρονικό της απεργίας

«Παλιά δύσκολα μαζευόμασταν και εύκολα σκορπούσαμε, τώρα εύκολα μαζευόμαστε και δύσκολα διαλυόμαστε»
*φράση που ακούστηκε από τα στόματα των απεργών αλιεργατών

Την Κυριακή 3 Ιανουαρίου, οι αλιεργάτες της Μηχανιώνας (στη συντριπτική τους πλειοψηφία αιγυπτιακής καταγωγής), ξεκίνησαν απεργία διαρκείας. Η αφορμή δόθηκε μετά την απόφαση των πλοιοκτητών, με το γνωστό πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, να μειώσουν τους μισθούς κατά 60%, με αποτέλεσμα οι μισθοί τους να φτάνουν τώρα τα 300-400 ευρώ. Επίσης οι εργοδότες αρνήθηκαν την καταβολή του δώρου των Χριστουγέννων και απείλησαν τους εργάτες πως όσοι δε δεχτούν τα νέα μέτρα θα απολυθούν.

Οι περίπου 150 Αιγύπτιοι αλιεργάτες που δουλεύουν στα καΐκια της Μηχανιώνας (στην ευρύτερη περιοχή δουλεύουν ακόμα 500 άτομα) αρνήθηκαν να συνεχίσουν να δουλεύουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες και προχώρησαν σε απεργία ενώ πραγματοποίησαν και πορεία προς το Δημαρχείο και το Λιμεναρχείο της περιοχής. Τα αιτήματα που έθεσαν είναι:

-Να μην περάσουν οι περικοπές των μισθών τους

-Να λάβουν το δώρο Χριστουγέννων

-Να ασφαλίζονται ξανά στο Ι.Κ.Α. αντί για τον Ο.Γ.Α.

-Να εισπράττουν από την επιστροφή του ΦΠΑ

-Να αποκτήσουν έλεγχο στον υπολογισμό του μερτικού από μέλη του σωματείου τους.

Μέχρι στιγμής, τη δουλειά αυτή την αναλάμβανε το εργοδοτικό Σωματείο Αλιεργατών Μηχανιώνας, στο οποίο οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη.

Από την πρώτη στιγμή των κινητοποιήσεων, οι πλοιοκτήτες χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να καταστείλουν τον αγώνα των αλιεργατών. Ενώ προσπαθούν να κυρήξουν την απεργία παράνομη και καταχρηστική, εκτοξεύουν παράλληλα απειλές για απολύσεις και για αντικατάστασή τους με αλιεργάτες άλλων εθνοτήτων, με ακόμα μικρότερους μισθούς. Δίπλα τους βρίσκουν τις δυνάμεις καταστολής του κρατικού μηχανισμού (ΜΑΤ, Λιμενικό) αλλά και τους γνωστούς παρακρατικούς με τις εθνικιστικές τους φανφάρες. Απέναντι τους όμως, οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες δεν στέκονται πια μόνοι. Μαζί τους βρίσκονται και Έλληνες συνάδελφοί τους, τμήμα της τοπικής κοινωνίας της Μηχανιώνας, ενώ κοντά τους σπεύδουν και αλληλέγγυοι-ες από την αριστερά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο.

Οι αλιεργάτες την Τετάρτη 6 Ιανουαρίου προχωρούν σε αποκλεισμό του λιμανιού, μη επιτρέποντας στους πλοιοκτήτες να πλεύσουν με απεργοσπαστικά πληρώματα. Παράλληλα διεξάγουν εκλογές του Συλλόγου τους με σκοπό τη νομική αναγνώρισή του ως σωματείου. Μετά από την υπόσχεση των αφεντικών ότι θα μπορούν να έχουν εκπρόσωπό τους στον υπολογισμό του μερτικού αποφασίζουν τη λήξη του αποκλεισμού, αλλά τη συνέχιση των κινητοποιήσεων. Η απεργία συνεχίζεται, και την Κυριακή 10 Ιανουαρίου ενώ πραγματοποιείται πορεία στη Μηχανιώνα από Αιγύπτιους και αλληλέγγυους, οι πλοιοκτήτες παίρνουν τα καΐκια με τη βοήθεια απεργοσπαστικών πληρωμάτων (οικογένειες, συνταξιούχους αλιεργάτες).

Εν τω μεταξύ τα αφεντικά προσφεύγουν στα δικαστήρια με αίτημα να κριθεί η απεργία των αλιεργατών παράνομη. Τελικά μετά από μία αναβολή την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου το Μονομελές Πρωτοδικείο (Εργατοδικείο) εκδικάζει την προσφυγή των αφεντικών και κρίνει την απεργία παράνομη και καταχρηστική. Παράλληλα έχει παρουσιαστεί από την πλευρά της εργοδοσίας ένα τρίγλωσσο συμφωνητικό το οποίο κάνει αποδεκτό το αίτημα για παρουσία εκπροσώπου του σωματείου των εργατών στον υπολογισμό του μερτικού, αρνείται όμως να καταβάλει το δώρο χριστουγέννων. Το συμφωνητικό είναι γραμμένο στα ελληνικά, τα αραβικά και τα αγγλικά, ενώ για όποιες διαφορές υπάρχουν στα κείμενα από τις μεταφράσεις, δεσμευτικό θεωρείται το αγγλικό κείμενο. Οι διαφορές μεταξύ του αραβικού και των άλλων κειμένων είναι σημαντικές, κάτι που γίνεται αντιληπτό χάρη στη βοήθεια αλληλέγγυων. Επίσης μέσω του κειμένου οι πλοιοκτήτες, παρουσιάζουν μαύρες λίστες με ονόματα ορισμένων αλιεργατών και ζητούν να σταλθεί επιστολή προς τον εργατικό ακόλουθο της αιγυπτιακής πρεσβείας για τα «προβλήματα» που δημιούργησαν. Στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν ότι στο μέλλον, οι αλιεργάτες δεν θα μπορούν να ξαναπροβάλουν καμία αντίσταση ζητούν να απολύουν σε οποιαδήποτε περίπτωση ανάρμοστης συμπεριφοράς. Τέλος, μέσα στο συμφωνητικό περιλαμβάνονται όροι όπως «οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με κανένα ελληνικό πολιτικό κόμμα ή oργάνωση που σχετίζεται με εργασιακές διεκδικήσεις και δικαιώματα»!!!

Οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες απορρίπτουν την πρόταση των εργοδοτών και συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις με συνεχιζόμενες απεργίες μέσα από απόφαση του δικού τους σωματείου. Η εργοδοσία προσπαθεί να πάρει ασφαλιστικά μέτρα απέναντι στην απεργία, που σημαίνει ότι για κάθε μέρα απεργίας οι αλιεργάτες θα πρέπει να αποζημιώνουν τους πλοιοκτήτες. Η απεργία πια τους πονά. Έπειτα από 3 εβδομάδες απεργίας τα αφεντικά χάνουν εκατομμύρια.

Την Πέμπτη 21 και την Τετάρτη 27 Ιανουαρίου παράνομες κρίνονται και οι 2 επόμενες καλεσμένες απεργίες των αλιεργατών. Συγχρόνως η εργοδοσία προετοιμάζει την αντικατάσταση τους, με τη βοήθεια και της αιγυπτιακής πρεσβείας, καλώντας 130 νέους αλιεργάτες. Στην περίπτωση εισαγωγής απεργοσπαστικών πληρωμάτων από Αίγυπτο όμως, οι αλιεργάτες εκτιμούν ότι θα συνεννοηθούν με τους συμπατριώτες τους αφού αυτοί κατά πάσα πιθανότητα δε γνωρίζουν τι ακριβώς επικρατεί στη Μηχανιώνα, και θα σταθούν και αυτοί αλληλέγγυοι στο πλευρό τους. Τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν και την άρνηση των πλοιοκτητών να τους παραδώσουν τις υπογεγραμμένες ατομικές συμβάσεις εργασίας που θα τους επέτρεπαν την ανανέωση των καρτών παραμονής τους στη χώρα. Ο αγώνας των αλιεργατών βρίσκεται πια σε κρίσιμη τροχιά. Όπως και να 'χει οι απεργοί δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την κινητοποίησή τους και χαρακτηριστικά δηλώνουν «για μας είναι αγώνας για αξιοπρέπεια».

Σήμερα, 4 Φεβρουαρίου, στη μόνη εκδίκαση της υπόθεσης της απεργίας για τους πραγματικούς λόγους που έχει καλεστεί και όχι με προσχηματικούς όπως το σε ποιόν και πότε κοινοποιήθηκε, η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης έκρινε την απεργία νόμιμη. Το θέμα τώρα όμως είναι ότι μετά από έναν ολόκληρο μήνα συνεχιζόμενης απεργίας, οι απεργοί αλιεργάτες έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, κάνοντας τη συνέχιση του αγώνα τους, ακόμα πιο δύσκολη.

Αυτό το οποίο αναδεικνύεται, είναι πως η πρώτη άγρια απεργία του νέου έτους στον ελλαδικό χώρο, διεξάγεται από μετανάστες εργάτες, προσφέροντας μας σημαντικά διδάγματα στον αγώνα για την κατάργηση μέχρι και του τελευταίου αφεντικού. Η αλληλεγγύη μας σε αυτόν τον αγώνα είναι δεδομένη. Είναι δεδομένη γιατί δεν αναγνωρίζουμε τεχνητούς διαχωρισμούς μεταξύ ντόπιων και ξένων εργατών αλλά αντιλαμβανόμαστε πως βρισκόμαστε όλοι στην ίδια μεριά απέναντι στην επίθεση των αφεντικών με την επίφαση της οικονομικής κρίσης. Είναι δεδομένη γιατί αναγνωρίζουμε πως το εύκολο θύμα σε αυτή την επίθεση είναι οι κατά τόπου μετανάστες που συγκεντρώνουν απέναντι τους κάθε είδους εθνικιστικό φερέφωνο. Τέλος είναι δεδομένη γιατί θεωρούμε πως με τους μετανάστες βρισκόμαστε όλοι μαζί στην ίδια πλευρά του κοινωνικο-ταξικού πολέμου που διεξάγεται από τους προλετάριους σε όλη τη γη.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Αλληλέγγυοι-ες Μυτιλήνης

ΥΓ: Στην κατάληψη του μπινείου θα λειτουργεί για λίγες μέρες ταμείο αλληλεγγύης για την ενίσχυση των απεργών αλιεργατών

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Αναδημοσίευση της δικαστικής εξέλιξης της απεργίας των αλιεργατών απο Ασύνταχτους Ρεπόρτερς

«Για μας είναι αγώνας για αξιοπρέπεια» - λόγια Αιγύπτιου αλιεργάτη προς αλληλέγγυους μετά τη σημερινή δίκη

Πριν τη δίκη
Η εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε με καθυστέρηση λόγω της εξέτασης άλλων υποθέσεων. Μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία γύρω στις 12.30 το μεσημέρι, αστυνομικοί, ακόμα και των ΜΑΤ, πηγαινοέρχονταν στον διάδρομο του 3ου ορόφου του Δικαστικού Μεγάρου Θεσσαλονίκης. Σε άλλη αίθουσα, στην άλλη πλευρά του ορόφου, διεξαγόταν η δίκη για την απαγωγή του βιομήχανου Μυλωνά και γι' αυτό η αστυνόμευση από ό,τι σώμα της αστυνομίας μπορεί κανείς να φανταστεί, ήταν ιδιαιτέρως έντονη.
Στη σημερινή εκδίκαση της υπόθεσης των αλιεργατών φρόντισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους οι πλοιοκτήτες της Νέας Μηχανιώνας με επικεφαλής τον πρόεδρο του συνεταιρισμού τους, Δημήτρη Νταουλτζή. Ωστόσο, ο αριθμός των παρευρισκόμενων αιγύπτιων αλιεργατών ήταν μεγαλύτερος, αλλά ελαφρώς μειωμένος σε σχέση με την παρουσία τους στην προηγούμενη εκδίκαση της υπόθεσης στις 26/1/2010 από την οποία απουσίαζαν όμως οι πλοιοκτήτες, πλην μίας μάρτυρος κατηγορίας.
Δεκάδες συμπαραστάτες στον απεργιακό αγώνα των αιγύπτιων αλιεργατών ήταν σήμερα παρόντες/παρούσες στο δικαστήριο, ενώ η Συνέλευση Αλληλεγγύης είχε αναρτήσει στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου ένα πανό που έγραφε ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ ΑΛΙΕΡΓΑΤΕΣ.

Τι έγινε στη δίκη
Αξίζει να σημειώσουμε εισαγωγικά ότι η σημερινή προσφυγή των πλοιοκτητών κατά της απεργίας αφορούσε για πρώτη φορά την ουσία της κινητοποίησης των αλιεργατών, σε αντίθεση με τις τρεις προηγούμενες φορές που η απεργία κηρύχθηκε «παράνομη και καταχρηστική» βάσει διαφόρων σκεπτικών περί τεχνικών «παρατυπιών» (π.χ. χρησιμοποιήθηκε το πρόσχημα της κοινοποίησης της απεργίας σε «λάθος αποδέκτη» ή σε «λάθος χρόνο» κλπ.). Συνεπώς, όλα είναι ανοιχτά για την απόφαση του δικαστηρίου που θα ανακοινωθεί αύριο το πρωί, αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι η πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου που εκδικάζει εργατικές διαφορές, έκανε ερωτήσεις ουσίας, σε αντίθεση με την προηγούμενη εκδίκαση της 26ης Ιανουαρίου κατά την οποία η. Θέμις είχε τα νεύρα της.
Και στη σημερινή δίκη, δύο ήταν οι εξεταζόμενοι μάρτυρες, ένας από την πλευρά των πλοιοκτητών και συγκεκριμένα ο πρόεδρος του συνεταιρισμού των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζής και ένας μάρτυρας υπεράσπισης των αλιεργατών και συγκεκριμένα ο γ.γ. του ΕΚΘ, Σ. Ζαριανόπουλος.
Κατά την έναρξη της διαδικασίας και μπροστά στη θέα δεκάδων αλιεργατών και συμπαραστατών τους αλλά και πλοιοκτητών που μπήκαν στην αίθουσα, η πρόεδρος ζήτησε από τους 5-6 αστυνομικούς που βρίσκονταν εντός της αίθουσας να έρθουν μπροστά ζητώντας να παραμείνουν μέσα σε αυτήν μόνο όσοι θα ήταν. καθιστοί ενώ οι όρθιοι θα μπορούσαν να μείνουν μόνο σε μία σειρά στο πίσω μέρος της αίθουσας. Αυτό, ουσιαστικά δεν τηρήθηκε.
Από την αρχή τέθηκε από τη συνήγορο των αλιεργατών το πρόβλημα με τη μη παραλαβή επικυρωμένων αντιγράφων των ατομικών συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων. Αυτό το γεγονός δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στους αλιεργάτες για έναν επιπλέον λόγο: Χωρίς την επίδειξη στις αρμόδιες αρχές των ατομικών συμβάσεων εργασίας δεν είναι δυνατή η ανανέωση των αδειών παραμονής. Το πρόβλημα αυτό έχει την έννοια του κατεπείγοντος για αρκετούς από τους αιγύπτιους αλιεργάτες των οποίων οι άδειες παραμονής λήγουν στις 9 και 10 Φεβρουαρίου. Οι αλιεργάτες έχουν καταγγείλει ότι σκοπίμως δεν τους δίνουν αντίγραφα των συμβάσεών τους προκειμένου να μην καταφέρουν να ανανεώσουν τις «πράσινες κάρτες» και να αναγκαστούν εκ των πραγμάτων είτε να εγκαταλείψουν «οικιοθελώς» τη χώρα, είτε να απελαθούν.
Η δικηγόρος των αλιεργατών έδωσε έμφαση στο ζήτημα των μειωμένων ιατροφαρμακευτικών παροχών -λόγω και της μεταφοράς της ασφάλισής τους από το ΙΚΑ στον ΟΓΑ- τονίζοντας ότι «δεν καλύπτονται τα εργατικά ατυχήματα» τα οποία «είναι πολλά», όπως είπε και ο γ.γ. του ΕΚΘ, Σ. Ζαριανόπουλος, σε αντίθεση με τον εκπρόσωπο των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζή που, ενώ παραδέχτηκε ότι είναι μια «δουλειά δύσκολη και επικίνδυνη», ισχυρίστηκε ότι τα εργατικά ατυχήματα είναι «σε επίπεδα όπως σε κάθε άλλη δουλειά». Η δικηγόρος ζήτησε να ασφαλίζονται οι αλιεργάτες για την περίπτωση εργατικών ατυχημάτων, «έστω προσωρινά μέσω ΟΓΑ», όπως είπε. Ζήτησε επίσης να υπάρχει δυνατότητα επαναπρόσληψης στην επόμενη σεζόν από τον ίδιο εργοδότη μετά τη λήξη των εποχικών συμβάσεων απασχόλησης και ανέφερε το παράδειγμα του κλάδου των ξενοδοχοϋπαλλήλων που συνάπτουν κατά προτεραιότητα νέες συμβάσεις στην ίδια επιχείρηση μετά τη λήξη των προηγουμένων.
Ο συνήγορος των πλοιοκτητών, σε μια απόπειρα να μετριάσει τις αρνητικές εντυπώσεις που προκάλεσε η καταγγελία για τη μη απόδοση στους αλιεργάτες των επικυρωμένων αντιγράφων των ατομικών τους συμβάσεων, είπε: «Δεν έχουμε αντίρρηση να δώσουμε αντίγραφα», υποστήριξε ότι «οι περισσότεροι έχουν αποχωρήσει εθελουσίως», επικαλέστηκε τον νόμο 3386 περί εποχιακής εργασίας, τον ν. 16α περί μετάκλησης εργαζομένων και τη διακρατική ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για να στηρίξει το «δικαίωμα», όπως είπε, «για κάθε πρόσληψη να επιλαμβάνεται το νόμιμο (εννοώντας πως το πολυπληθές σωματείο των αιγύπτιων αλιεργατών είναι. παράνομο»;!) σωματείο των αλιεργατών Μηχανιώνας. Αξίζει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο πως το λεγόμενο «γενικό» σωματείο-σφραγίδα των. αλιεργατών αποτελείται από 178 Έλληνες (που στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν έχουν σχέση με τη θάλασσα) και. 3 Αιγύπτιους! Αντιθέτως, ο Σύλλογος Αιγύπτιων αλιεργατών έχει μέλη 138 αιγύπτιους αλιεργάτες και 4 Έλληνες. Αυτό το στοιχείο που κατατέθηκε στη σημερινή δίκη προκάλεσε και την έκπληξη της έδρας του δικαστηρίου που ζήτησε διευκρινήσεις. Όπως κατατέθηκε, ο σύλλογος των αιγύπτιων αλιεργατών «είναι καθ' όλα νόμιμος και προσφάτως έγιναν εκλογές και εξέλεξε και διοικητικό συμβούλιο».
Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζής υποστήριξε ότι τα δύο γνήσια αντίγραφα των ατομικών συμβάσεων των αλιεργατών δεν βρίσκονται στα δικά τους χέρια αλλά βρίσκονται στον ΟΓΑ και ότι αντίγραφο των ασφαλιστικών τους εισφορών υπάρχει στο λογιστήριο. Σε ερώτηση της προέδρου για το αν ισχύει η πληροφορία ότι έκαναν οι πλοιοκτήτες αίτηση για να έρθουν 130 νέοι αλιεργάτες (προφανώς «φθηνότεροι» και χωρίς πολλές. απαιτήσεις) ο Δ. Νταουλτζής το παραδέχτηκε και ταυτοχρόνως εξερράγη λέγοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Εμένα θα με ρωτήσει κανείς αν θέλω συγκεκριμένους αλιεργάτες;». Υπενθυμίζουμε σε αυτό το σημείο ότι σε πρόσφατη «συμφωνία-δήλωση» που συνέταξε η πλευρά των πλοιοκτητών (μετά και την παρέμβαση του εργατικού ακολούθου της αιγυπτιακής πρεσβείας και κλήθηκαν να υπογράψουν αιγύπτιοι αλιεργάτες χωρίς καλά καλά να γνωρίζουν το περιεχόμενό της), στο άρθρο 3 αναφέρουν: «Οι πλοιοκτήτες υπόσχονται να μην απολύσουν κανέναν από τους αιγύπτιους αλιείς εξαιτίας του τωρινού προβλήματος, και οι πλοιοκτήτες θα αποστείλουν επιστολή προς τον Εργατικό Ακόλουθο εξηγώντας τις απόψεις τους σχετικά με ορισμένους συγκεκριμένους Αιγύπτιους αλιείς και τα προβλήματα που αυτοί δημιούργησαν». Το συγκεκριμένο γραπτό ντοκουμέντο με τις υπογραφές των μελών του δ.σ. του «αλιευτικού συνεταιρισμού μηχανοτρατών Η αγία Παρασκευή» το δημοσίευσε ο ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ στο blog στις 27/1/2010. Πέρα από τα άλλα άρθρα, όπως π.χ. το άρθρο 6 που απαγορεύει στους αιγύπτιους αλιείς «να εμπλέκονται με οποιοδήποτε Ελληνικό πολιτικό κόμμα ή όργανο που σχετίζεται με εργασιακές υποχρεώσεις και δικαιώματα» (!!!), στο άρθρο 3 γίνεται επίσημη υπογεγραμμένη παραδοχή για στοχοποίηση συγκεκριμένων απεργών αλιεργατών και «κάρφωμά» τους μέσω της αιγυπτιακής πρεσβείας, στις αιγυπτιακές αρχές! Εδώ προκύπτει και ένα άλλο σοβαρότατο ζήτημα: Ποια θα είναι η τύχη αυτών των ανθρώπων αν κατά την επιστροφή στη χώρα καταγωγής τους, το αιγυπτιακό καθεστώς αποφασίσει «να τους μεταχειριστεί καταλλήλως»;
Κατά τα άλλα, στη σημερινή δίκη τέθηκε και το θέμα του «μερτικού» που αναλογούσε παλαιότερα σε κάθε αλιεργάτη από την πώληση της εκάστοτε «ψαριάς». Οι αλιεργάτες καταγγέλλουν ότι δεν έχουν πλέον κανέναν έλεγχο πάνω σε αυτό το θέμα. Ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών δήλωσε: «Τους λέμε να συμφωνήσουμε σε βασικό μισθό και δεν συμφωνούν, θέλουν ποσοστό από το μερτικό».
Υπενθυμίζουμε ότι ο μισθός των αιγύπτιων ψαράδων έχει πέσει στα 300 με 400 ευρώ όταν πριν λίγο καιρό έπαιρναν από 1200-1500 ευρώ. Επιπλέον δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στα στοιχεία των εσόδων που τους παρουσιάζουν οι πλοιοκτήτες από την αλιευτική δραστηριότητα αλλά επειδή οι ίδιοι οι αλιεργάτες -οι περισσότεροι με πολύχρονη πείρα- είναι που κάνουν τις «ψαριές», είναι σε θέση να γνωρίζουν καλύτερα από όλους τι πιάνουν κάθε φορά τα δίχτυα τους.
Τόσο ο δικηγόρος όσο και ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών δεν κράτησαν τα προσχήματα. «Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να επιλέγουμε», είπε ο Δ. Νταουλτζής. Στη φυσική απορία της προέδρου του δικαστηρίου: «Τότε γιατί δεν τους απολύετε;» με το ζήτημα να είναι «γιατί δεν επαναπροσλαμβάνονται» ο Δ. Νταουλτζής ήταν και πάλι ιδιαίτερα ειλικρινής, λέγοντας: «Θα πρέπει καταπιεστικά να αποδεχτούμε τον ορισμό αιγύπτιου αλιεργάτη στον καθορισμό του μεριδίου από το σωματείο; Δεν τους αναγνωρίζουμε»! Κάποια στιγμή μάλιστα, φανερώνοντας ότι προφανώς υπάρχει προκατάληψη απέναντι στους «ξένους εργάτες», διατυπώθηκε δημοσίως εντός της αίθουσας του δικαστηρίου από την πλευρά των πλοιοκτητών το εξής σχόλιο: «καλό θα ήταν να υπάρχουν Έλληνες για να καταπολεμηθεί η ανεργία»! Στον ισχυρισμό της πλευράς των πλοιοκτητών ότι δεν βγάζουν οι ίδιοι το μερτικό αλλά το λογιστήριο και ότι τα στοιχεία είναι προσβάσιμα για έλεγχο, ακολούθησαν χαμηλόφωνες αποδοκιμασίες από το ακροατήριο των αλιεργατών αλλά και η απάντηση του μάρτυρα Σ. Ζαριανόπουλου που επισήμανε ότι ο έλεγχος είναι σχεδόν αδύνατος αφού όλοι γνωρίζουν ότι «οι αλιεργάτες είναι συνέχεια μέσα στη θάλασσα και πολλές φορές κατεβαίνουν μόνο για μισή ώρα». Σε πιεστική ερώτηση του δικηγόρου των πλοιοκτητών να απαντήσει ο Σ. Ζαριανόπουλος αν θεωρεί ότι οι πλοιοκτήτες «τους κλέβουν» (τους αλιεργάτες), ο γ.γ. του ΕΚΘ, απάντησε «ναι, τους κλέβουν». Τότε, ο δικηγόρος των πλοιοκτητών, για πολλοστή φορά, ζήτησε από τη γραμματέα της δικαστικής έδρας να καταγράψει ακριβώς την απάντηση του μάρτυρα, δεχόμενος όμως την παρατήρηση της γραμματέως ότι δεν χρειάζεται συνεχώς να της υπενθυμίζει πώς θα κάνει τη δουλειά της. Ακολούθως και με αφορμή την κατάθεση Ζαριανόπουλου, ο ίδιος δικηγόρος που συνεχώς διέκοπτε τις απαντήσεις του μάρτυρα, εκτόξευσε και μια ακατανόητη απειλή λέγοντας «Να προσέχετε γιατί από εδώ και πέρα τα πράγματα θα αγριέψουν»! Απευθυνόμενος μάλιστα κάποια στιγμή στο ακροατήριο που δυσανασχετούσε, είπε σε έντονο ύφος: «Να σέβεστε τον χώρο σαν να είστε σε εκκλησία»! Ουσιαστικά, στόχος του συνηγόρου των πλοιοκτητών ήταν να πλήξει τη «νομιμότητα» της εργασίας και των δικαιωμάτων των αιγύπτιων αλιεργατών και τη νομιμότητα του δικού τους σωματείου, να πλήξει την αξιοπιστία του μάρτυρα Σ. Ζαριανόπουλου κάνοντάς του ερωτήσεις για το επάγγελμα που ασκεί πέρα από τη συνδικαλιστική του ιδιότητα και να στείλει μηνύματα σε πολλαπλούς αποδέκτες για το ότι «τα πράγματα θα αγριέψουν» και γι' αυτό κάποιοι θα πρέπει να αρχίσουν «να προσέχουν». Ο Σ. Ζαριανόπουλος απαντώντας κάποια στιγμή σε σχετική ερώτηση είπε για τους αιγύπτιους αλιεργάτες: «Διεκδίκησαν το δίκιο τους, γι' αυτό θέλουν να τους διώξουν». Ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών στην κατάθεσή του επιτέθηκε εμμέσως και στην αυτονομία του αγώνα των αιγύπτιων αλιεργατών λέγοντας ότι «οι αλιεργάτες έχουν παρασυρθεί από συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά και από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ» και ότι «όλα αυτά τα κάνουν για ψηφοθηρικούς λόγους, αν αύριο μεθαύριο δοθεί δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες».
Είναι γεγονός όμως, ότι όταν εκφράζεται η συμπαράσταση σε έναν αγώνα, δεν πρέπει να κάνει κανείς επιλογή στο «χρώμα» της εκδηλούμενης συμπαράστασης.
Όπως και να έχει, τώρα, από εδώ και στο εξής, οι αιγύπτιοι αλιεργάτες καλούνται σε μια δύσκολη (κυρίως οικονομική) συγκυρία και υπό το πρίσμα και της αναμενόμενης σημερινής απόφασης του δικαστηρίου, να αποφασίσουν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ χωρίς πατροναρίσματα, συστάσεις και απειλές από κανέναν θεσμικό ή άλλο φορέα αλλά και με την εκδήλωση άδολων κινήσεων αλληλεγγύης ΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ, αν θα συνεχίσουν την απεργία τους, αν θα την αναστείλουν (κυρίως σε περίπτωση που θα κριθεί ξανά «παράνομη και καταχρηστική») και αν θα συνεχίσουν να διεκδικούν το δίκιο με την ίδια αξιοπρέπεια που επέδειξαν μέχρι τώρα.
«Δεν είναι ζήτημα μόνο χρημάτων για να ζήσουμε. Είναι και θέμα αξιοπρεπείας, για μας. Είναι αγώνας για αξιοπρεπεία». Ο τονισμός στη λέξη «αξιοπρέπεια» είναι έτσι όπως την τόνισε ένας Αιγύπτιος αλιεργάτης λίγη ώρα μετά το τέλος της σημερινής δίκης απευθυνόμενος προς αλληλέγγυους και είναι πιο αυθεντική με τα σπαστά ελληνικά της, βγαλμένη από άνθρωπο μεγαλωμένο μέσα στη θάλασσα και στην αλμύρα.
Μετά τη δίκη
Ένταση επικράτησε μετά την έξοδο πλοιοκτητών και αλιεργατών από την αίθουσα του δικαστηρίου όταν ένας «καϊξής» φέρεται να μίλησε προσβλητικά σε ελληνίδα σύζυγο ενός αιγύπτιου, ο οποίος του ζήτησε τον λόγο. Κάποιοι συνέστησαν ψυχραιμία και τον συγκράτησαν ενώ αστυνομικοί συνέστησαν να αποχωρήσουν οι πλοικτήτες από άλλη έξοδο του δικαστικού μεγάρου.

ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡΣ

ΑΦΙΣΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο συμπαράστασης από την Ομάδα Αλλοδαπών-Μεταναστών Φοιτητών Θεσσαλονίκης

Νίκη στον αγώνα των αλιεργατών!

Εδώ και μερικές εβδομάδες οι μετανάστες αλιεργάτες της N.Μηχανιώνας από την Αίγυπτο έχουν οργανωθεί για να αντισταθούν στην εκμετάλλευσή τους, για να πάρουν πίσω αυτά που δικαιούνται, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!
Ως αλιεργάτες, δουλεύουν πολλά συνεχόμενα 24ωρα πάνω στα σκάφη, με 3-4 ώρες ύπνου την ημέρα, δεν μπορούν να έχουν προσωπική ζωή και δεν μπορούν να φεύγουν από την N.Μηχανιώνα, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να τους χρειαστεί το αφεντικό για να βγουν στην θάλασσα. Η πληρωμή τους γίνεται με μερίδιο της ψαριάς. Ο υπολογισμός της γίνεται αν αφαιρεθούν από τα συνολικά έσοδα της πώλησης τα έξοδα του σκάφους, το πετρέλαιο και το κέρδος του πλοιοκτήτη. Όμως,αυτοί ποτέ δεν πήραν στα χέρια τους τις αποδείξεις από την πώληση των ψαριών και την αγορά πετρελαίου, ενώ τα αφεντικά απαγορεύουν την παρουσία των εκπροσώπων τους κατά την αγοραπωλησία, γιατί υπεύθυνος για τον υπολογισμό του μερτικού είναι το Σωματείο Αλιεργατών Μηχανιώνας, το οποίο και ελέγχουν.
Τα δύσκολα ξεκίνησαν όταν, από τον Οκτώβριο η Πανελλήνια Ένωση Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας αποφάσισε να μετακινήσει τα κόστη της κρίσης στους αλιεργάτες μειώνοντας κατά 60% τις αποδοχές τους και αρνήθηκε να τους καταβάλλει το δώρο Χριστουγέννων. Έτσι, το μηνιάτικο των αλιεργατών κυμαίνεται πλέον στα 300-400 ευρώ. Μετά από αυτό και την απάντηση: “να πάρετε τα τσουβάλια σας και δρόμο” του ισόβιου προέδρου των πλοιοκτητών, όταν του ζήτησαν να δουν τις αποδείξεις πώλησης ψαριών και πετρελαίου, οι Αιγύπτιοι προχώρησαν σε απεργία και περιφρούρησή της με αποκλεισμό της προβλήτας με τα εξής αιτήματα:
·Να αποκτήσουν έλεγχο στον υπολογισμό του μερτικού από μέλος του σωματείου τους, δηλαδή από το “Σύλλογο Αιγυπτίων Αλιεργατών Νέας Μηχανιώνας”.
·Να λάβουν το δώρο Χριστουγέννων.
·Να ασφαλίζονται ξανά στο ΙΚΑ. αντί για τον ΟΓΑ. Έτσι, οι αλιεργάτες χάνουν τη μισή κύρια σύνταξη και την επικουρική, χάνουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις υπόλοιπες παροχές του ΙΚΑ, ενώ δεν καλύπτονται σε περίπτωση εργατικού «ατυχήματος».
·Να εισπράττουν από την επιστροφή του ΦΠΑ.
Από τότε, μετά από προσφυγές του εργοδοτικού Σωματείου Αλιεργατών Μηχανιώνας, η απεργία τους κηρύχθηκε 3 φορές παράνομη και καταχρηστική, ενώ στις συνομιλίες, στο πλευρό των πλοιοκτητών, παρενέβη και ο Αιγύπτιος Πρέσβης. Η συμφωνία που είχε προτείνει, εκτός του ότι η αραβική μετάφραση που δόθηκε στους αλιεργάτες δεν είχε καμία σχέση με το αγγλικό πρωτότυπο, περιλάμβανε και αντισυνταγματική πρόταση: « οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με κανένα ελληνικό πολιτικό κόμμα ή όργανο που σχετίζεται με εργασιακές υποχρεώσεις και δικαιώματα» και την δημιουργία μαύρης λίστας με αλιεργάτες που αντιστέκονται για να μην ανανεωθεί η άδεια εργασίας τους. Επίσης, γίνεται λόγος για την ύπαρξη κρυφών οικονομικών σχέσεων του εργοδοτικού σωματείου, του τοπικού Λιμενικού και των πλοιοκτητών. Κάτι που εξηγεί τον λόγο για τον οποίο δεν θέλουν να έχουν πρόσβαση οι Αιγύπτιοι στις αποδείξεις πωλήσεων και στην κατανομή του μερτικού.
Παρόλα αυτά, οι ίδιοι οι αλιεργάτες είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι να συνεχίσουν μέχρι τέλους, γιατί τώρα πλέον δεν τους έμειναν και πολλά να χάσουν. Κάτι που δηλώνει η φράση τους:
“Μας πήραν τα λεφτά, δεν θα μας πάρουν και την αξιοπρέπεια!”
Εμείς, ως Αλλοδαποί-Μετανάστες φοιτητές, αλλά και ως σημερινοί και μελλοντικοί εργαζόμενοι συμπονούμε και στηρίζουμε τον δίκαιο και δύσκολο αγώνα των μεταναστών αλιεργατών της N.Μηχανιώνας και καταδικάζουμε τις ενέργειες των πλοιοκτητών και του σωματείου τους!

oamfth.blogspot.com, sylalth@yahoo.com
Ομάδα Αλλοδαπών-Μεταναστών Φοιτητών Θεσσαλονίκης